მეთევზე ალიმ, მთელი სიცოცხლე თავის ვაჟს, პატარა ეფეს მიუძღვნა. ალი მხოლოდ შვილისთვის ცხოვრობს, მაგრამ ეფე სხვა ბავშვთაგან განსხვავებულია... მას არ შეუძლია მათსავით თამაში და საკუთარი ემოციების გამოხატვა. ალი, რაც უფრო ცდილობს შვილთან დაახლოვებას, მით უფრო მარტოსულად გრძნობს თავს. ერთადერთი, რისი გაგებაც კაცს სურს ის არის, რომ იცოდეს - ნამდვილად ესმის თუ არა მისი შვილს. ალი გულში მშობლებისა და საყვარელი ქალის მოგონებების დიდ ტკივილს ატარებს და სიყვარული, რომელსაც იგი შვილის მიმართ განიცდის, მათ ცხოვრებას ალამაზებს .