სოფელი ჩოხი შეთეს დაქორწინებას გადაწყვეტს გოგონაზე სხვა სოფლიდან, მაგრამ პატარძალმა უარი განაცხადა. განაწყენებული სოფელი მზვერავებად ქალებს გაუშვებს, კაცები ზარბაზნით შეიარაღდებიან და მათ მიჰყვებიან შურის საძიებლად. მათ თან მწერალი ახლავთ, რომელიც გზადაგზა ადამიანებს ესაუბრება და მათ ისტორიებს იწერს

1920-იანი წლების საქართველო. პატიოსანი, გულისხმიერი, მაგრამ გულუბრყვილო მეთევზე ლადო ყველა გაჭირვებულის ქომაგია. მისი სიკეთით სარგებლობს ყველა, პირველ რიგში მეწისქვილე სტეფანე, ხარბი და გაუმაძღარი ადამიანი. მისი ჟინის მსხვერპლი ხდედბა ლადოს მეუღლე იულიაც. მაგრამ დროება იცვლება. სტეფანესნაირ ადამიანებს მომავალი არ აქვთ. ფინალში ადიდებულ მტკვარს მიაქვს მისი წისქვილი, როგორც ძველი ცხოვრების სიმბოლო.

ხელოსან ბიჭს გოგიას ბაზრობაზე სოფლიდან ჩამოსული გოგო ტასია შეუყვარდება, გულის ნადებს გაუმხელს და დანიშნავს. ტასიას სოფელში მაყრიონის თანხლებით ჩასულ გოგიას პატარძალი აღარ დახვდება - თავადის ქალის ბრძანებით გოგო ბატონის სახლში შინამოსამსახურედ წაუყვანიათ. ხანშიშესულ, უქნარა ბატონს ტასია მოეწონება და მის ცოლად შერთვას გადაწყვეტს, მაგრამ ბატონყმობა უკვე გადავარდნილია - ბატონის სურვილი კანონი აღარ არის. გოგიას მეგობარი ყარაჩოღელები ბატონს პატარძალს წაართმევენ და გოგიას და ტასიას ჯვარს დაწერენ.