ჟორჟი და ანა მთელი ცხოვრება ერთად ცხოვრობდნენ, ხელჩაკიდებულები, გამუდმებით ერთმანეთზე ზრუნავდნენ. ისინი ახლა ოთხმოცი წლის არიან. ანა ავად ხდება და მისი ცხოვრება თანდათან ქრება: ჯერ მეხსიერება ითიშება, შემდეგ სხეული უარს ამბობს მორჩილებაზე, იწყება დამბლა. ჟორჟი ცდილობს ექთნების აყვანას, მაგრამ მწარედ ხვდება, რომ მათგან სითბოს და გრძნობების გულწრფელობას ვერ მოითხოვს. კონსერვატორიაში მასწავლებლობის დატოვების შემდეგ იგი მთლიანად ეძღვნება ცოლის მოვლას. მამაკაცი ვერ წარმოიდგენს თავის საყვარელს მოხუცთა თავშესაფარში, რომელსაც მათი ზრდასრული ქალიშვილი დაჟინებით მოითხოვს დროდადრო მშობლებთან მისვლას. ეს ვიზიტები ნამდვილი გამოცდაა ოჯახისთვის, რომლის ცხოვრებამ, როგორც ჩანს, ჰარმონიაში და სიყვარულში ჩაიარა.